چه کسی را اخراج کنیم؟!
چه کسی را اخراج کنیم؟
هیچکسی اخراج را دوست ندارد از همین رو نوشتن در مورد اخراج کارمندان نیز کاری سخت و غیر معمول است. اما همان گونه که استخدام و توسعه کارکنان یکی از ابعاد مهم سازمانی در زمینه مدیریت منابع انسانی است، اخراج نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در شرایط اقتصادی فعلی که اکثر کسب و کارها و سازمان ها تحت فشارهای سنگین مالی هستند، “کاهش هزینه ها” بعنوان یکی از راهکارهای مقابله با این چالش مطرح میشود که اخراج کارکنان را نیز در بر میگیرد. البته با توجه به آنکه منابع انسانی بعنوان ارزشمندترین سرمایه سازمان ها شناخته میشوند، پس شکی در آن نیست که اخراج کارکنان نیز بعنوان یکی از آخرین اولویت ها در راهکارهای کاهش هزینه ها شناخته میگردد. حال در این مطلب قصد داریم این مسئله را مورد بررسی قرار دهیم که سازمان ها و کسبوکار ها در چه شرایطی می توانند چه کارکنانی را مورد اخراج قرار دهند؟
اولین گروه، کسانی هستند که اگر ده روز نباشند هیچ اتفاقی در عملکرد سازمان رخ نخواهد داد.
در مبحث سیستم سازی گفتیم مدیری خوب است که اگر ده روز نباشد سازمان و کسب و کار بطور اتوماتیک و بدون هیچ خللی راه خود را ادامه دهد. در خصوص کارمندان داستان برعکس هست، کارمندی خوب است که به محض غیبت، نبود وی در عملکرد تیم کاری قابل رویت باشد.
گروه دوم، کارکنان سمی هستند.
ما معمولا بین کارکنان سمی و کارکنان بدقلق تفاوتی قائل نمیشویم. کارمند بدقلق کسی است که به وظایفش آگاه است ولی ممکن است برخی قوانین سازمانی را رعایت نکند، مثلا هر روز دیر سر کار حاضر شود و غیره. بدقلق کار میکند ولی اگر از قلقی که دارد وارد شوید. کارمند سمی، کار نمیکند، یا کم کار میکند، غر میزند، دیگران را تحریک میکند، فضای سازمان را مسموم میکند و …این گروه هم جزو گزینه ها برای اخراج هستند، حتی اگر کلیدی ترین افراد هم باشند
گروه سوم، آنهایی که مدام از پیشنهادات جذابی که به آنها میشود صحبت میکنند.
یک گروه هم هستند که هیچوقت سازمان را ترک نمیکنند، ولی مدعی هستند که پیشنهادات جذاب مالی از طرف سازمانهای دیگر دارند و بر اساس آن درخواست افزایش حقوق دارند. انگیزه فرد برای کارکردن از هر چیزی مهمتر است. اگر این انگیزه نباشد، هیچ چیز دیگر اهمیت نخواهد داشت. چنین افرادی طبیعتاً نتنها انگیزه ای برای کار در سازمان یا کسب و کار شما ندارند، بلکه می توانند انگیزه را نیز از سایر کارکنان سلب کنند.
گروه چهارم، مخالفان تغییر
در جهان امروز که سرعت سرسام آور تغییرات، سازمان ها و کسب و کارها را ملزم به انعطاف بالا و تغییرات سریع میکند، آموزش و تغییر نوع کاری کارکنان از اولویت های مدیران است و هر مانعی بر سر راه آن بایستی به سرعت و البته حساب شده حذف شود. افرادی که در همه حال با تغییرات مخالفت میکنند و البته خود آنها هم پیشنهاد یا جایگزینی برای تغییر ندارند، میتوانند تغییر را تا مرز شکست پیش ببرند. گاهی فردی با یک روشی مخالف است، دلیل می آورد و البته راهکار جایگزین، این گروه مد نظر نیست. بلکه کسی که مخالف تغییر یا روش پیش رو هست، غر میزند ولی راهکاری هم ارائه نمیکند. اینها البته جزو همان کارکنان سمی هستند که بایستی از سازمان کنار گذاشته شوند.
دیدگاهتان را بنویسید